"Wołanie grobu" Simon Beckett

Autor: Simon Beckett

Wydawnictwo: Amber

Liczba stron: 360

Spokojnie – to już ostatnia książka Simona Becketta, nad czym bardzo ubolewam, bo zakochałam się w tej serii. Mam nadzieję, że to nie koniec losów Davida Huntera i Simon nie poprzestanie na książce „Niespokojni zmarli”. Teraz gdy cała seria już za mną, mogę z całą pewnością stwierdzić, że jest fantastyczna i żadna z części nie traci wysokiego poziomu. Tak więc przedstawiam Wam czwartą z pięciu książek ze słynnym antropologiem sądowym.

Poznajmy bohaterów

David Hunter – antropolog sądowy

Tina Williams, Angela Carson, Zoe i Lindsey Bennett – ofiary

Jerome Monk – seryjny morderca i gwałciciel

Kara – żona Davida

Alice – córka Davida

Terry Connors – detektyw/ komisarz

Bob Roper – detektyw/ komisarz

Simms – nadinspektor/ zastępca naczelnika

Profesor Leonard Wainwright – archeolog sądowy

Pirie – patolog

Sophie Keller – policyjny doradca behawioralny

Jim Lucas – konsultant do spraw poszukiwań

Clyde Dobbs – adwokat Monka

Stave Naysmith – nadinspektor

Steph Cross, Nick Miller – ochroniarze

O czym jest książka?

„Im coś jest głębiej, tym dłużej przetrwa. Martwe ciało odcięte od światła, powietrza i ciepła może trwać prawie wiecznie.

Doktor David Hunter, genialny antropolog sądowy, powraca tam, gdzie wszystko się zaczęło. „Na wilgotne ponure torfowisko w Kornwalii, osłonięte postrzępionymi i nieprzewidywalnymi kurtynami mgły”. Wtedy był szczęśliwym mężem i ojcem. Wtedy praca dawała mu satysfakcję. A potem jego świat runął.

Teraz ma dokończyć śledztwo, które przerwano na krótko przed jego osobista tragedią. Doktor Hunter wraca tu, by usłyszeć wołanie grobów i skłonić zmarłych do zwierzeń.

Bo nic nie zostaje ukryte na zawsze...”

Moje trzy słowa

„Woła­nie grobu” to czwarta z pię­ciu czę­ści serii z Davi­dem Hun­te­rem i zara­zem zupeł­nie inna od pozo­sta­łych.

Już na wstęp­nie rzuca nam się w oczy roz­bi­cie cza­sowe wyno­szące aż 8 lat. Na szczę­ście jest to tylko jed­no­ra­zowe a nie jak w przy­padku książki „Dziew­czyny, które zabiły Chloe” roz­ło­żone roz­dzia­łami, naprze­mien­nie rzu­ca­jąc nas z prze­szło­ści w teraź­niej­szość. Pierw­sze 100 stron poświę­cone jest temu co działo się osiem lat temu i wła­śnie w tym miej­scu możemy poznać żonę i córkę Davida, to jedyna książka z serii gdzie jego rodzina przed­sta­wiona jest za życia co też nie­wąt­pli­wie wyróż­nią tę pozy­cję. Resztę książki sta­no­wią czasy obecne czyli w tej prze­rwie umiej­sco­wione są czę­ści: „Che­mia śmierci”, „Zapi­sane w kościach”, „Szepty zmar­łych”.

Dodat­kowo odmianę sta­no­wią same ofiary oraz ich mor­derca, od samego początku wiemy kim są jed­nak nie wia­domo gdzie zostały ukryte ciała a mor­derca został już ska­zany i odsia­duje karę. To dość nie­ty­powe jak na ta serię.

Czy­ta­jąc zda­rze­nia, które okre­ślone są jako „osiem lat wcze­śniej” mia­łam „déjà vu” i nie mogłam uwie­rzyć, że dwie zupeł­nie inne książki mogą tak mocno sie­bie przy­po­mi­nać. Mowa tu o książce „Kości” Marka Bil­lin­ghama, w obu mamy mor­derce odsia­du­ją­cego wyrok, który nagle posta­na­wia poka­zać miej­sce zako­pa­nia swo­ich ofiar, mamy ekipę, która orga­ni­zuje kon­wój i całą ope­ra­cję w surowe i bar­dzo nie­przy­ja­zne śro­do­wi­sko, oraz próbę ucieczki więź­nia. Czy­ta­jąc nie mogłam odpę­dzić sprzed oczu wspo­mnie­nia tam­tej książki, póź­niej już nic nie przy­po­mi­nało obu ksią­żek.

Patrząc ogó­łem książka była bar­dzo dobra, wyróż­nia­jąc się z serii jed­no­cze­nie ide­al­nie do niej pasuje. Simon Bec­kett to mistrz w swoim fachu i dosko­nale wie jak spra­wić, by czy­tel­nik nie potra­fił się ode­rwać od lek­tury. Pole­cam każ­demu, kto szuka wra­żeń, przy­gód i dresz­czyku tajem­nicy.